Bilim ve matematik, genellikle evrenimizin doğası hakkındaki gerçekleri ortaya çıkarabildiği ve beşeri bilimlerin ve felsefelerin yapamayacağı şekilde ampirik olarak sağlam ve nesnel olduğu için övülür. Bununla birlikte, ikinci okullardan bazıları, bilimin kendisinin gerçekten nesnel olup olamayacağını sorguladı. Bilim adamlarının araştırması farklı şekilde öneriyor: bilimsel yöntemin önyargıları engelleyen bir yöntem olduğunu, bilimin olgusal gözlemlere dayandığını ve titiz akran incelemesinin çalışmalardaki metodolojik zayıflıkları düzeltmeye yardımcı olduğunu savundular. Onlara göre bilimin nesnelliği açıktır.

Eleştirmenler bu görüşe bilim tarihini vurgulayarak saldırdılar: çoğu zaman zamanın çeşitli toplumsal güçlerini yansıtmadı. Örneğin, açık ırkçılığın dünyanın büyük bir parçası olduğu zamanlarda kraniyometri bilimi hala modaydı. Bu saldırının kaynağı, bilimsel yöntemin bile bilim adamlarının yaşadığı dünyadan etkilenmekten başka bir şey yapamayacağı varsayımıdır. İnsanlar kendi başlarına birer ada değildir ve içinde büyüdükleri yaşam bulgularını etkilemesi muhtemeldir.